137

şimdi hiç kimseyi sevememek nedir anlayacak mısın anlatsam?

şans denilen olgudan metrelerce uzak bir hüznün koynunda, ot kokan gergadan gözlü
kız, bir çamyarması umut taşıyordu parmak uçlarında.. zihnen orgazm olmanın büyüsünde bir bir fragsiyon değiştirirken.. yani bir uyku koyunu gibi çit çit atlarken geceden geceye.

geçmişine sövemeyecek kadar çocuktu elleri.. elleri yıkılmaya nazır bir iktidar gibi sağa sola saldırıyordu, haince. sağıma soluma saldırıyordu elleri ve gözleri boş söz değil, gözleri göz ayasında en ağır bilmece.

'' ben senin kimsenim'' demişti. hisli bir çadır direği gibi dinelirken göğsümde. omzunda hissettiğim olmayan yarınların yükü. yani metafiziktir yarın, anlamıştım. diyalektik her gece bir yıldız alırken göğsümden: '' o gramafon cümleyi asla unutmayacağım. '' diye yalan öpmüştüm kulaklarından. duymasın istemiştim, ateşim ateşinden değil, ateşim kafasındaki, kafatasımdaki dumandan.peki

şimdi

şimdi hiç kimseyi sevmemek nedir anlayacak mısın anlatsam?

'' sen benim herkesimsin yalan''

*son cümle

ot kokan gergedan gözlü kız ve duman
rastafaryan bir intiharın ingiliz burnunda dolanan.


foça,
rock tatili 2009.

Eren Okur.